Ճամբարային առաջին օրը կինոդիտում էին կազմակերպել: Քանի
որ, ազատ ընտրության ժամ էր, պատահաբար հայտնվեցի այնտեղ, որտեղ արդեն սկսել էր ֆիլմը:
Արագ տեղավորվեցի ու սկսեցինք կամ շարունակեցինք դիտել: Առաջին հայացքից էլ հետաքրքիր
թվաց: Դե ինչ թաքցնեմ` եթե հերոսները ինձ դուր են գալիս և հաճելի տեսք ունեն ուրեմն
ֆիլմն էլ է սկսում կամաց-կամաց դուր գալ: Բայց դա կապ չունի ֆիլմի իմաստի դուր գալու
հետ:
Նայում էի, ու չէի մտածում դասասենյակից դուրս գալու
մասին: Դե լինում են չէ՞ ֆիլմեր, որ ուզում ես կիսատ թողնել, որովհետև միտքը դուրդ
չի գալիս, կամ թեկուզ և դերասանները: Այս ֆիլմը, որի անունը «Կրթություն» էր, այդպիսին չէր: Ճիշտ է, միանգամից չհասկացա, թե ինչպես
են դեպքերը զարգանալու, որովհետև ամենասկզբում ֆիլմի անվանումը չգիտեի: Բայց արդեն
մեկ երկու հայացքներից (հերոսների) հասկացա, որ դեպքերը զարգանալու են սիրային ուղով:
Բոլորիս համար էլ, բացի կրթությունից ավելի հետաքրքիր
ու մեզ համար հոգեհարազատ զբաղմունքներ կան: Ամեն մեկը կապված է դրանցից մեկի հետ,
անկախ նրանից դրանք լավ, թե վատ ասպարեզներ են: Համաձայն եմ, երբեմն կրթությունը ձանձրալի
է, բայց ֆիլմից հետո իմացությունս էսպես ասած հաստատվեց: Այն է, որ խելացի, կամ ավելի
տիպիկ բնութագիր տալու համար կասեմ «խելոք» մարդը պիտի կրթված լինի: Էական չէ, թե կիմանա
ինչ-որ գրողի վեպ թե քիմիայի ինչ-որ բաժին: Էականն այն է, որ այս քաոսի մեջ նա գտնի
իրեն ու չլուծվի հասարակության ազդեցիկ զանգվածի ազդեցության մեջ:
Ֆիլմի գլխավոր հերոս Ջենին անցավ այս ուղով, ու գտավ
իրենը: Կամ կասեմ այն ինչ ինքը պետք է աներ իր տարիքում: Ես չեմ ուզում, և չեմ էլ սիրում
սահմանափակումներ դնել, ու չեմ ասում, թե նա պիտի շփվեր միայն իր հասակակիցների հետ
և միայն դպրոցի: Բայց այս դեպքում նա ոչ թե շփվում էր, այլ իրեն մի քանի տարի մեծացրել
էր, հոգեպես ու թերմտածողությամբ, ցանկանալով նմանվել իր նոր «ընկերներին»:
Այստեղ ես բախվեցի բավականին շատ հակասությունների` առաջին
հայացքից չնչին բան թվացող: Օրինակ` ինձ դուր չեկավ այն միտքը, որ դպրոցի ղեկավարությունը
իրավունք ունի խառնվելու սովորողի անձնական կյանքի մեջ և պարտադրաբար փորձի իրենը թելադրել:
Մյուս հակասություններս կապված էին աղջկա` Ջենիի մտածելակերպի հետ, որը բնական է պետք է լիներ:
Մյուս հակասություններս կապված էին աղջկա` Ջենիի մտածելակերպի հետ, որը բնական է պետք է լիներ:
Ուրախացա այն բանից, որ ֆիլմի վերջում աղջիկը կոտրված
չմնաց ինչ-որ մութ սենյակի, ինչ-որ մութ անկյունում: Այլ գիտակցեց ամեն ինչ, պայքարեց
հասնելու համար իր նպատակին: Օր ու գիշեր տանջվեց ու վերջապես նպատակին հասավ: Ես սյուժեն
չպատմեցի, որ, եթե Ձեզ հետաքրքրեց իմ կիսվածը, ապա դուք անձամբ դիտեք և կարծիք կազմեք
ու հետևություններ անեք: Եթե իհարկե հետևություններն արդեն չեն արվել:
No comments:
Post a Comment