Հեռվում

Մթնած,

Թոշնած ու մեղավոր,

Ամպամած ես կարծես երկինք,

Ձմռան պես պարզ ու սպիտակ

Հայացքդ, զգու՛յշ, այրում ես ինձ,

Նայում ես ինձ քո խորությամբ,

Մտնում մեջս,

Կպնում սրտիս,

Խաղում ես նուրբ թելերով,

Հետո պոկվում ու ցավեցնում,

Կտրում այդ նույն թելերը նուրբ...