Հավատարմություն և դավաճանություն: Մարդիկ լինում են հավատարիմ,
հաստատ գիտեմ:
Ես համաձայն չեմ այն մտքին, որ չկա վստահություն ու հավատարմություն, նվիրվածություն ու սեր, ինչպես ասում են մարդիկ:
Գոյություն ունի:
Ասե՞մ ինչու:
Որովհետև ես վստահ եմ,
որ ինձ կարող են վստահել: Ես նվիրվող եմ, գիտեմ ու կարողանում եմ հավատարիմ
լինել: Ուրեմն ինչպես ստացվեց, որ չկա: Հավատարմություն զգում եմ իմ ամեն ընկերոջ հանդեպ:
Գիտեմ, որ ընկերս կարող է վստահել ինձ:
Դավաճանություն էլ կա: Հաստատ կա,
որովհետև դա էլ եմ զգացել: Գուցե ոչ մեկ անգամ,
բայց ամենից շատ մեկն եմ հիշում,
այն էլ «ընկերուհու»
կողմից: Դավաճանելը երևի այն չէ,
որ ուրիշ մեկին սիրես իսկ այն մեկին թողնես ու հեռանաս:
Դավաճանել նշանակում է ստիպել մեկին ամբողջ հոգով և սրտով նվիրվի,
սիրի ու վստահի քեզ ու իր դիմաց դու հոգատար ձևանաս,
բայց հենց շրջվի սկսես հետևից խոսել: Այսպես հստակ եմ խոսում, որովհետև զգացել եմ հենց այս ամենը: Գուցե դեռ փոքր էի,
բայց ինձ մեծացրեց...
No comments:
Post a Comment